Ο Άγιος Γεώργιος ο Ξορινός κτίστηκε το 1359 με τη χρηματοδότηση ενός απο τους πλουσιότερους και επιφανέστερους εμπόρους της Αμμοχώστου , του Φραγκίσκου Λάχαπου το δώρισε στη κοινότητα των Νεστοριανών.
Η ονομασία του αποδίδεται σε ενα μύθο που αναφέρει οτι αν κάποιος θέλει να απαλλαγεί απο τους εχθρούς του το μόνο που εχει να κανει είναι να μαζέψει λίγο χώμα απο το πάτωμα της εκκλησίας και να το σκορπίσει γύρω απο την κατοικία του εχθρού του κι αυτός μέσα σε ενα χρόνο είτε θα φύγει σε άλλη πολη είτε θα εγκαταλείψει το νησί .
Οι Νεστοριανοί έφτασαν στη Κύπρο απο τη Συρία και τη Παλαιστίνη ως πρόσφυγες το 1187.
Ο ναός καταστράφηκε ολοσχερώς οταν η πόλη αλώθηκε και λεηλατήθηκε απο τα τουρκικά στρατεύματα. Η εγκαταλελειμμένη εκκλησία είχε χρησιμοποιηθεί ως σταύλος για άλογα και καμήλες μέχρι το 1905 όταν πέρασε στη κυριότητα της ορθόδοξης κοινότητας της παλιάς πόλης μετά απο επιτυχείς προσπάθειες του ναυτιλιακού πράκτορα Μιχαλάκη Λουιζίδη ενός ευυπόληπτου πολίτη τιου Βαρωσιού που έχαιρε του σεβασμού Ελλήνων και Τούρκων κι ετσι δε δυσκολεύτηκε να πάρει τη συναίνεση του Εφκάρ στον οποίον ανήκαν τα περισσότερα μεςαιωνικά κτίσματα του Βαρωσιού .
Η Αγνή Μιχαηλίδη περιγράφει με γλαφυρότητα πως ο πατέρας της Μιχαλάκης Λουιζίδης μετέτρεψε το σταυλο σε εκκληςια ::
<< σαν έγινε γνωστό,πως καθαρίζεται η εκκλησία χωρικοί απο τα γύρω χωριά προςέτρεξαν κι εργάστηκαν αμισθί. Καθαρίστηκε φτιάχτηκαν πόρτες και παράθυρα και οι σκάμνοικαι πάγκοι κατασκευάστηκαν απο τον Τούρκο εργολάβο Κιαμίλι απο θαυμάσιο ξύλο που εκείνος διέθετε . Οταν ρωτήθηκε απο τον πατέρα μου τι του όφειλαν είπε: ντροπή αφεντικό απο προιόν να πάρω χρήματα απο σένα ή απο τον Άγιο; >>